Helden zijn het: Emma Shkulipa uit V4 en Roel Beks en Fiorella Sindi uit V6. Deze drie stonden zaterdagochtend om 7 uur (!) op station Eindhoven klaar om naar Leiden te treinen. Reden: ze deden mee aan het Max Havelaar Toesprakentoernooi, georganiseerd door de Universiteit Leiden. Behalve de bereidheid om tijdens het weekend stevig in de benen te komen, toonden ze daarmee ook een behoorlijke portie durf.

Het Max Havelaar Toesprakentoernooi begint geruststellend: de leerlingen krijgen drie workshops over goed presenteren. De Van Maerlanders kozen onder andere voor ‘drogredenen en andere vieze trucjes’, ‘oreren met Oranje: spreken voor een publiek van 17 miljoen mensen’, ‘onthouden worden door je toespraak te onthouden’ en ‘het framen van je boodschap’.

Daarna volgt de opdracht waar het allemaal om draait: in iets meer dan een uur een speech over het armoedevraagstuk schrijven en van buiten leren, met als aanvullende eisen dat de sprekers zich richten tot de leden van de Tweede Kamer, een concreet voorstel en twee quotes uit de Max Havelaar collectie verwerken, retorisch sterk en origineel uit de hoek komen, enthousiasme en overtuigingskracht tonen, liefst met de inzet van een welgekozen en aansprekende ‘prop’.
Ga d’r maar aan staan.

Roel besloot een betoog te houden dat de structuur en de formuleringen volgde van Havelaars speech tot de hoofden van Lebak. Net als Havelaar feliciteerde hij de kamerleden met hun zetels, met de beloofde frisse wind, en tapte hij daarna uit een veel kritischer vaatje. Fiorella en Emma maakten zich in hun speech zorgen over de relatie tussen armoede en stress: een vicieuze cirkel, volgens hen.

De jury prees de Van Maerlanders met name vanwege hun retorische vondsten en de structuur van hun verhaal: “Kon niet beter.”

Voor de finalisten bekend werden gemaakt, vertelde de mediëvist Frits van Oostrom over de overeenkomsten en verschillen in de retoriek van Reinaert en Max Havelaar. Uiteindelijk grepen de Van Maerlanders naast de ereplaatsen, tot opluchting van Fiorella en Emma: “Het was super leerzaam en uitdagend, maar we zijn blij dat we die finale niet hoefden te doen. Wat een spanning, zo’n speech.”

Geschreven door mevrouw Barneveld