Een mislukking. Tja, een mislukking. Toen ik ging nadenken over mijn persoonlijke mislukkingen, kwam ik eigenlijk niet heel erg ver. Ja, ik ben een keer keihard van mijn fiets gevallen, doordat ik mijn balans verloor. Gewoon uit het niks lag ik pats-boem op de grond. Geloof me, op dat moment voelde ik me een hele ezel, maar of ik dat categoriseer bij de sectie ‘mislukkingen’? Dat weet ik zo snel nog niet.

Maar wat is nou een mislukking? Als je op internet de definitie van een mislukking opzoekt, krijg je ‘niet lukken’ of ‘falen’. Hier ben ik het niet helemaal mee eens. Ik vind dat er een heus verschil zit tussen mislukken en falen.

Als ik aan een het woord ‘mislukking’ denk, dan associeer ik dit meteen met iets ontzettend negatiefs. De bruiloft van Grapperhaus, dat is een mislukking. Midden in een pandemie tegen de bevolking zeggen dat je niet met grote groepen dingen moeten afspreken. En dan zelf twee weken later een bruiloft houden met ongeveer 40 gasten; niet zo handig. Grapperhaus gaf zelf ook snel aan dat hij enorm veel spijt had van zijn actie. En ik denk dat het daarop neer komt, spijt. Het terug willen nemen in tijd, willen dat de situatie nooit was voorgekomen. Als ik zelf dat soort momenten probeer op te diepen, komt er niks naar boven.

Afgelopen jaar ben ik blijven zitten. Dit betekent dat ik heel VWO-5 opnieuw moet doen. In het begin van het jaar vond ik dat verschrikkelijk: dezelfde stof opnieuw, dezelfde docenten opnieuw, dezelfde klaslokalen opnieuw. En om het ergste niet te vergeten: al mijn leeftijdsgenoten gingen wel over. Maar nu denk ik dat dit een van de beste keuzes is geweest die ik ooit heb gemaakt. Op dit moment heb ik het gevoel dat ik alles snap, van Duits tot en met scheikunde. Ik kan alles aan! Ook zijn de nieuwe mensen in mijn klas, oftewel de jonkies, zo erg nog niet. Kan ik blijven zitten dan nog wel een mislukking noemen? Spijt heb ik namelijk niet. Ik zou het niet willen terugnemen, ook al vond ik het een pas geleden nog zo rot.

Ik zou het eerder ‘falen’ noemen. Falen betekent voor mij dat je iets leert van je fout. Haal ik geen cijfers die hoog genoeg zijn? Oké, volgende keer worden ze hoger. Val ik van mijn fiets midden op straat? Oké, één: wat ben je een enorme oekel. Twee: dit gaat niet meer gebeuren. Falen is namelijk helemaal niet erg, falen is zelfs heel erg belangrijk. Hanneke van Rooij schreef in haar column: ‘Na falen komen je successen.’ En daar geloof ik echt in. Als ik aan een van mijn grootste successen denk, denk ik toch meteen aan het winnen van een tekenwedstrijd toen ik acht was. Het was een tekenwedstrijd van de Jumbo, en als prijs mocht je de meidengroep ‘’DJUMBO’’ ontmoeten. En ik won dus! Maar weet je hoeveel tekenwedstrijden ik voor deze wedstrijd heb verloren? Ik denk dat als ik die niet had verloren, ik nooit deze wedstrijd had gewonnen. Alles draagt een steentje bij aan je uiteindelijke succes. Zoals Thomas Edison ooit schreef: ‘Veel van de mislukkingen in het leven, zijn mensen die zich niet realiseerden hoe dicht ze bij het succes waren toen ze het opgaven.’ En dat heeft hij prachtig verwoord.

Ik denk zelfs dat iets pas mislukt is, als je er niks mee doet of er niet van leert. Bij een mislukking zou je het liefst terug in de tijd willen stappen om je fout te voorkomen. En bij falen zeg je tegen jezelf: ‘Prima dat dit is gebeurd, maar dit gaat nooit meer voorkomen.’

Nu ik hier zit, denk ik weer terug aan mijn prachtige val op de fiets. En hoe erg ik op dat moment wel door de grond kon zakken, maar nu ben ik er oké mee. Het heeft ervoor gezorgd dat ik niet nog een keer zo’n mooie smakkerd maak. Het is dus eigenlijk prima om soms een ezel te zijn, als je je maar niet twee keer aan dezelfde steen stoot.