Cristiano Ronaldo. Hij kreeg de afgelopen periode veel kritiek in de media. Mensen vonden zijn gedrag niet passen bij een sterspeler zoals hij.

Twee seizoenen geleden maakte de wereldster een transfer naar zijn oude liefde, Manchester United. Het begin beloofde veel goeds, in het eerste seizoen na zijn terugkeer scoorde hij maar liefst 24 goals. Ondanks de uitstekende prestaties van de Portugees, presteerde de club zelf niet zo best. Manchester United, dat eerst een garantie voor de Champions League betekende, had zich niet weten te kwalificeren voor het sterrenbal. Er kwam druk op de leiding van het team, en uiteindelijk werd de trainer ontslagen. Na het ontslag ging de club direct op zoek naar een nieuwe trainer. Na lang zoeken werd Erik ten Hag aangesteld, de oud-trainer van Ajax.

De klik tussen Ronaldo en Ten Hag was meteen al niet goed. Ronaldo kreeg weinig speeltijd en werd als een bijzaak behandeld, terwijl hij een van besten, zo niet dé beste speler van de wereld is. Ronaldo trok zich echter niets aan van het gedoe en bleef keihard trainen, want er kwam een WK aan. Als Ronaldo zich had laten beïnvloeden door de kritiek en haat vanuit de media, dan was hij niet fit geweest voor het WK.

Een van Ronaldo's sterkste punten is dat hij nooit aandacht geeft aan dingen waar hij geen invloed op heeft. Hij heeft zich in die tijd onder Ten Hag dus stoïcijns opgesteld en daar heeft hij nu profijt van. Ronaldo is een perfect voorbeeld voor alle mensen die er wat mee zouden opschieten om een beetje stoïcijns te zijn.

Een van de belangrijkste voordelen van stoïcijns zijn is dat je geen energie verspilt aan dingen waar je niets aan kunt veranderen. En met die gewonnen energie kun je heel veel andere, wel nuttige dingen doen. Zo schreef Laura Molenaar in 2021 in Trouw: 'Een van de belangrijkste elementen uit de stoïcijnse filosofie, afkomstig van Epictetus, is dat we een onderscheid moeten maken tussen de dingen die in onze macht liggen en de dingen die buiten onze macht liggen. Als je ziek wordt of als er een pandemie uitbreekt, dan heb je daar geen macht over. Het enige waar je wel macht over hebt, is hoe je ermee omgaat.'

Zelf ben ik behoorlijk stoïcijns naar de act van Bram Scharpach gegaan. Ik had er geen zin in, maar het had geen nut om daar energie aan te verspillen; het was verplicht. Bram Scharpach is een oud-leerling van het Van Maerlantlyceum en hij kwam de leerlingen van VWO5 een presentatie geven over het 'stoïcisme'. Hij begon hele verhalen te vertellen waarin hij heel veel maar tegelijkertijd ook heel weinig zei. Hij vertelde over nare en beschamende gebeurtenissen in zijn leven, zoals een kleine boete die hij had gekregen door tijdens het fietsen op zijn telefoon te kijken. Zijn reactie: het hele wetboek doorgronden om zo onder de boete uit te komen. Verspilde energie dus. Die verspilde energie sprak ook uit al zijn andere verhalen die hij constant net niet af maakte. Zo maakte hij ons via een omweg duidelijk dat je je niet druk moet maken over dingen waar je geen invloed op hebt.

Zelf herken ik mezelf wel in Bram; ik verspil ook te veel energie aan allerlei dingen waar ik geen invloed op heb. Zo ben ik het in mijn voetbalwedstrijden vaak oneens met de scheidsrechter en ga ik in discussie over zijn beslissingen. Dit heeft natuurlijk helemaal geen nut, want hij gaat zijn beslissing echt niet terugdraaien. In plaats van deze energie te uiten naar de scheids, kan ik beter mijn energie gebruiken om gewoon te voetballen.

Echt stoïcijns ben ik dus niet. Nog niet. Door de presentatie van Bram en het voorbeeld van Ronaldo ben ik daarover gaan nadenken. Uitkomst: ik ga proberen om in de toekomst meer stoïcijns te handelen. En als ik net zo stoïcijns word als Ronaldo, misschien, heel misschien, word ik dan net zo'n goede speler als hij.