Wat maakt ons tot mens?

Dit is een vraag die de meeste mensen zelden zullen stellen. Waarom zou je dit ook willen weten? Toch is, in een tijd waarin de ene technologische ontwikkeling de andere in rap tempo opvolgt, het stellen van deze vraag belangrijker dan ooit.

Tot op de dag van vandaag typeren we in de westerse wereld de mens als een rationeel wezen. Een wezen dat met behulp van zijn ratio de omringende wereld kan begrijpen en verklaren. Hierbij beschouwen we de wereld vanuit een derde persoonsperspectief. De wereld wordt waargenomen als een ‘het’, als een object, dat we los van onze eigen subjectieve ervaring in kaart kunnen brengen. Van een afstand bekijken en bestuderen we de dingen om ons heen. Ons rationeel vermogen stelt ons in staat verbindingen te leggen tussen ideeën en deze om te zetten in logische structuren.

Deze benadering van mens en wereld heeft ons qua welvaart geen windeieren gelegd. Toch reist de vraag of er niet ook een keerzijde aan dit beeld zit. Een keerzijde waarvan we inmiddels allemaal doordrongen zijn. De manier waarop we de wetenschappelijke en technologische ontwikkelingen inbedden in ons bestaan lijkt zich regelmatig tegen ons te keren. Denk hierbij aan de klimaat- en milieu problematiek en de (morele) problemen rondom AI.

Dit schooljaar buigen de filosofieleerlingen van VWO-6 zich over bovenstaande problematiek met als kernvraag: Wat maakt de mens?

Wordt vervolgd....